بیماری های مشابه

مالاریا یک عفونت انگلی گلبول‌های قرمز خون توسط گونه‌های پلاسمودیوم (Plasmodium) است. مسیر انتقال این عفونت از طریق نیش پشه آنوفل (Anopheles) ماده آلوده صورت می‌گیرد. به‌ندرت، مالاریا ممکن است از طریق انتقال خون یا انتقال عمودی نیز منتقل شود. در ایالات متحده، پزشکان با مالاریا به‌عنوان یکی از شایع‌ترین علل بیماری‌های تب‌دار حاد در مسافرانی که از مناطق بومی بازمی‌گردند، به‌ویژه آفریقای زیر صحرا و جنوب آسیا، روبرو می‌شوند. علاوه بر این، موارد مالاریا در ایالات متحده به طور فزاینده‌ای در پناهندگان مهاجرت‌کننده از آفریقای زیر صحرا به ایالات متحده شناسایی شده است. موارد وارداتی نیز در تازه‌واردان به ایالات متحده در ایالت‌های مرزی جنوبی (مانند آریزونا، کالیفرنیا، تگزاس) از جمله مهاجرانی که از مناطق بومی مالاریا عبور کرده‌اند، مستند شده است.

انتقال کیست این پروتوزوا از راه مدفوعی-دهانی (fecal-oral route) صورت می‌گیرد، که معمولاً پس از مصرف آب یا غذای آلوده رخ می‌دهد. پس از آزادسازی کیست، این ارگانیسم به روده بزرگ حمله می‌کند.

تب دنگی یک بیماری ویروسی است که از طریق نیش پشه آلوده به انسان منتقل می شود. این بیماری در سراسر جهان شایع است. پشه های حامل ویروس تب دنگی در مناطق گرمسیری زندگی می کنند و در طول روز تمایل دارند انسان را نیش بزنند. بین نیش پشه و شروع علائم حدود 2 تا 7 روز تاخیر وجود دارد، بنابراین ممکن است مسافران این مناطق قبل از شروع علائم به خانه بازگردند.

ویروس زیکا یک ویروس RNA تک‌رشته‌ای است که از طریق نیش پشه‌ها منتقل می‌شود و به خانواده فلاوی‌ویریده (Flaviviridae) تعلق دارد. این ویروس به ویروس دنگی (dengue virus) نزدیک است. انتقال به انسان عمدتاً از طریق نیش پشه‌های آلوده آئدس اجیپتی (Aedes aegypti) یا آئدس آلبوپیکتوس (Aedes albopictus) در مناطق بومی مانند نواحی گرمسیری آفریقا، آسیای جنوب شرقی، جزایر اقیانوس آرام جنوبی و اخیراً در آمریکا صورت می‌گیرد. در سال ۲۰۱۵، شیوع ویروس زیکا برای اولین بار در برزیل، کلمبیا و سورینام گزارش شد. موارد مرتبط با سفر نیز در ایالات متحده گزارش شده‌اند؛ موارد انتقال جنسی مشکوک به وقوع بوده و ویروس زیکا در مایع منی مردان آلوده یافت شده است. انتشار ویروسی در ترشحات واژینال زنان آلوده نیز ثبت شده است. تعداد کمی از موارد انتقال محلی ویروس زیکا از طریق پشه‌ها در میامی فلوریدا و برانزویل تگزاس گزارش شده است. از اواخر سال ۲۰۱۶، انتقال ویروس زیکا در آمریکا به طور قابل توجهی کاهش یافته است. موارد نادری از انتقال غیرجنسی انسان به انسان نیز گزارش شده‌اند. هیچ تمایل آشکار جنسی یا سنی برای عفونت ویروس زیکا وجود ندارد.

لیشمانیوز جلدی (Cutaneous Leishmaniasis یا CL) شایع‌ترین نوع لیشمانیوز است که توسط انگل‌های تک‌سلولی لیشمانیا (بیش از ۲۰ گونه مختلف) منتقل می‌شود. ناقل اصلی این انگل‌ها ۹۰ گونه پشه خاکی (Phlebotomine sandfly) است. این بیماری در مناطقی که ناقل و مخازن حیوانی مناسب وجود دارند، شیوع دارد و سالانه حدود ۱ میلیون مورد جدید گزارش می‌شود.

لپتوسپیروز یک عفونت باکتریایی زئونوز (zoonotic) است که توسط هر یک از سرووار (serovar) های اسپیروکت‌ها (spirochetes) از گونه لپتوسپیرا اینتروگانس (Leptospira interrogans) ایجاد می‌شود. پراکندگی جغرافیایی این بیماری در سراسر جهان است، اما در مناطق گرمسیری بومی و در مناطق معتدل به صورت پراکنده رخ می‌دهد و در تابستان و پس از سیل‌ها (مانند پس از طوفان) شایع‌تر است. این بیماری عمدتاً توسط دوزیستان، خزندگان و برخی پستانداران (جوندگان منبع اصلی هستند) حمل می‌شود و ممکن است از طریق تماس مستقیم یا استنشاق آئروسل ادرار یا مایعات بدن آلوده به انسان منتقل شود.

ملیوئیدوز یک عفونت است که توسط باسیل گرم منفی بورخولدریا سودومالئی (Burkholderia pseudomallei) ایجاد می‌شود. این بیماری به‌طور عمده در مناطق گرمسیری مشاهده می‌شود. این پاتوژن معمولاً در خاک یافت می‌شود و انتقال آن می‌تواند زمانی رخ دهد که باران‌های سنگین پس از دوره‌های خشکی باعث افزایش حضور این پاتوژن در خاک و آب‌های سطحی شود و حتی منجر به ایجاد آئروسل (به عنوان مثال در شرایط باران‌های موسمی سنگین در برخی مناطق جغرافیایی) گردد. این بیماری به‌طور بومی در جنوب شرق آسیا و شمال استرالیا شیوع دارد و بیشتر موارد آن در فصل بارانی رخ می‌دهد. همچنین ممکن است در اقیانوس آرام جنوبی، آفریقا، هند، خاورمیانه، و آمریکای مرکزی و جنوبی نیز یافت شود. در مناطق بومی، افراد نظامی، کارگران کشاورزی، کشاورزان، باغبانان و گردشگران در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به ملیوئیدوز هستند. بیماران مبتلا به ایدز در مناطق بومی مستعد ابتلا به این عفونت هستند.

**بیماری شاگاس** که به‌عنوان تریپانوزومیازیس آمریکایی (American trypanosomiasis) نیز شناخته می‌شود، ناشی از عفونت با انگل تریپانوزوما کروزی (Trypanosoma cruzi) است که پس از نیش حشره خون‌خوار ردووید (Reduviid) یا حشره بوسه‌زن (kissing bug)، که به آن تریاتومین (triatomine bug) و حشره مخروطی‌دماغ (cone-nosed bug) نیز گفته می‌شود، به انسان منتقل می‌شود. پس از تغذیه خونی، حشره بوسه‌زن تریپومستیگوت‌ها (trypomastigotes) را در مدفوع خود آزاد می‌کند که زخم نیش را آلوده کرده یا از طریق یک غشای مخاطی سالم (مثلاً ملتحمه) وارد میزبان می‌شود. این انگل سپس به سلول‌های هسته‌دار در بافت محلی حمله کرده و در حالی که در سراسر میزبان پخش می‌شود، تکثیر می‌یابد. به‌طور خاص، این ارگانیسم‌ها درون این سلول‌ها تکثیر یافته و سپس با لیز سلولی آزاد شده و سلول‌های دوردست را آلوده می‌کنند. این انگل سپس از طریق خون و سیستم لنفاوی پخش شده و عمدتاً سلول‌های عضلانی (قلبی، صاف و اسکلتی) و همچنین سلول‌های گانگلیونی را هدف قرار می‌دهد و در صورت عدم درمان، عفونت مادام‌العمر را برقرار می‌کند. چرخه زندگی زمانی ادامه می‌یابد که میزبان آلوده توسط یک حشره غیرآلوده نیش زده شود. انتقال همچنین می‌تواند در طی انتقال خون یا پیوند عضو رخ دهد. انتقال مادرزادی نیز گزارش شده است.

شیگلوز (Shigellosis) یا اسهال خونی باسیلاری، یک بیماری عفونی است که توسط باکتری‌های گرم منفی شیگلا (Shigella) که عضوی از خانواده انتروباکتریاسه (Enterobacteriaceae) است، ایجاد می‌شود.

اشریشیا کلی انتروهموراژیک (Enterohemorrhagic Escherichia coli یا EHEC) گونه‌های خاصی از باکتری اشریشیا کلی هستند که مسئول ایجاد اسهال خونی و سندرم همولیتیک اورمیک (Hemolytic Uremic Syndrome یا HUS) می‌باشند.

سل (TB) به عفونت با ارگانیسم‌های کمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis complex) اشاره دارد که شامل مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis)، مایکوباکتریوم آفریکانوم (Mycobacterium africanum) و مایکوباکتریوم بویس (Mycobacterium bovis) می‌شود. سل همچنان یک نگرانی عمده در حوزه بهداشت جهانی است و به همراه اچ‌آی‌وی (HIV) یکی از علل اصلی مرگ و میر ناشی از بیماری‌های عفونی است. این خلاصه بیشتر به سل ریوی می‌پردازد. سل گوارشی و سل پوستی به‌طور جداگانه مورد بررسی قرار می‌گیرند.

تیفوس آندمیک (تیفوس موش‌سان) توسط باکتری ریکتزیا تیفی (Rickettsia typhi)، که یک باکتری گرم منفی است، از طریق نیش کک یا مدفوع کک به صورت آئروسل به انسان منتقل می‌شود.

مجموعه‌ای از چرک که درون حفره شکمی قرار دارد و در نتیجه ورود یک یا چند عامل بیماری‌زا به محلی که به‌طور طبیعی درون‌شکمی و استریل است، تشکیل می‌شود.

- ملاحظات اولیه در زمینه آندوکاردیت تفاوتی با روش‌های دیگر تثبیت همودینامیک اورژانسی ندارد.

تب کِیو (Q fever)، که با نام‌های گریپ بالکان و تب نه مایلی نیز شناخته می‌شود، یک بیماری زئونوز (zoonotic) است که توسط یک ارگانیسم شبیه به ریکتزیا (rickettsia) به نام کوکسیلا بورنتی (Coxiella burnetii) ایجاد می‌شود. این بیماری در سراسر جهان پخش شده است، اما در آفریقا، استرالیا، خاورمیانه و آمریکای مرکزی شیوع بیشتری دارد.